۱۳۹۷- و دگر بر سر تکرار شدیم

عکس‌نوشت‌ها و سفرنوشت‌های ۹۷ و ۹۸ رو باهم تو همین پست می‌ذارم. عنوان، بخشی از یه بیت از فیض کاشانی شاعر قرن یازدهم و معاصر با شاه عباس دوم صفوی هست. با این عنوان خواستم توأماً تکراری بودن عکس‌ها و تکراری بودن ایام سپری شدۀ سال ۹۷ و ۹۸ رو برسونم که از نظر من هیچ فرقی با ۹۶ نداشتن. همۀ این عکس‌ها رو لابه‌لای پست‌های یکی دو سال اخیر دیده‌اید و برای اغلبتون تکراریه. برای همین تکرار مکررات نمی‌کنم و توضیح نمی‌دم سفرها و عکس‌ها رو. چندتاشو ارجاع دادم به پست‌های عید تا عید. اون موقع این پست‌ها رمز داشتن و رمز هر پست واژۀ آخر پست قبل بود. این کارو کرده بودم که خواننده‌ها خسته بشن و افراد کمتری پست‌ها رو بخونن. آخر ساله و برای اینکه از پست‌هام بک‌آپ بگیرم رمزشونو برداشتم که صفحۀ وبلاگمو ذخیره کنم. لذا دیگه رمز ندارن. هر کی نخونده حالا می‌تونه بره بخونه.

سفرنوشت ۱۳۹۷. قزوین. [به روایت اینستا]، [به روایت اینستا].

سفرنوشت ۱۳۹۷. مشهد. [سفرنامۀ نه‌چندان مختصر].

سفرنوشت ۱۳۹۸. کربلا. [یادداشت‌های سفر و پساسفر]. این کیسه‌ای که دستمه توش مداد و جامدادی و خط‌کش و این‌جور چیزاست.

سفرنوشت ۱۳۹۸. شمال، با اردوی دانشگاه. [شرح سفر، همراه با فیلم].

سفرنوشت ۱۳۹۸. اصفهان. [شرح سفر].

سفرنوشت ۱۳۹۸. مشهد آبان. [خاطرات سفر].

سفرنوشت ۱۳۹۸. مشهد آذر، تنهایی، برای کنفرانس. [خاطرات سفر].

عکس‌نوشت ۱۳۹۸. بازم شاهگلی. روبه‌روی عمارت. نمی‌دونم شما تو این چند سال چه تصویر و تصوری از مراد تو ذهنتون ساختید. مراد برای من یه همچین چیزیه. با تأکید بر لفظ سنگ و مشتقاتش :|